Beste iedereen,

Nu even geen Sietske of Peter als auteur van dit bericht, maar…. Anneke en Frank! Jaja, zoals viel te lezen in de ‘ wist-u-datjes’ van het vorige schrijven zijn wij degene die jullie gaan vertellen over ons bezoekje aan Sietske en Peter. Een weekje naar de zon… Tjonge, dat zagen we wel zitten!

Op maandag 10 november heel vroeg zouden we met Arke Fly vliegen. Om niet vast te komen te zitten in de drukke ochtendspits, zaten we zondagavond met ons goede fatsoen al op het vliegveld. Na de laatste trein te hebben gepakt vanuit Zwolle moesten we ons ’s nachts in de vertrekhal zien te redden op een onhandige/ harde stoel.

Het nachtelijke avontuur mocht de pret niet drukken en al snel was het tijd om in te checken. Nog even snel achter de douane een ontbijtje scoren en voor we het wisten stoven we met een kleine 900 km./ uur richting zon!

Na een voorspoedige vlucht zette de piloot, na applaus van de passagiers, de kist aan de grond op het altijd zonnige one happy island ‘Aruba’! Snel naar de bagageband en hop de rugzakken op een karretje, want we zagen Sietske al staan… Anneke moest eerst 2x knipperen met haar ogen, omdat ze haar zusje eerst niet herkende met die bruine tint! Hahahaha! De vraag of we nog iets hadden aan te geven nog even met ‘nee’ beantwoord en toen werd het lange wachten beloond! Een emotioneel weerzien tussen de 2 zussen was het gevolg! Echt ontroerend gewoon! Tja, 3 kussen van mij waren daarna een beetje karig, maar goed… ’t Is ook niet mijn zusje, he ;-)

Na aankomst snelden we met de HERTZ-huurauto naar het appartementje van Sietske en Peter. Hup, de zwembroek aan, drankje in de hand, handdoekje op de schouder en door naar…. HET STRAND! Nog even snel Peter oppikken bij Holiday Inn en toen door naar the beach! Het was 16.00 uur ’s middags, het zonnetje scheen nog vrolijk…. He, heerlijk zo’n 1^e dag!

En voor wie dacht dat dit weekje rust en ontspanning met zich mee zouden brengen, die heeft het mis! De wekker om 7.00 uur en niet veel later maakten we ons op voor onze 1^e duikles! René Oude Avenhuis van Aqua Windie’s was onze instructeur voor de cursus ‘open water diver’. Omdat duiken voor Anneke en mij niet geheel vreemd was (vorig jaar hadden we al eens een duik gemaakt) nam René ons gelijk mee naar zee voor een duik langs een mooi rif!

Met vallen en op staan doken we de dagen er na ook met veel plezier! Vrijdag en zaterdag werden we vergezeld door Peter en Sietske! Samen met hun afzwemmen en daarna moesten we nog snel even een theorie-examen maken. Opgelucht en blij met het behaalde resultaat kregen we later die ochtend alle 4 ons duikcertificaat overhandigd!

Na onze duiklessen hadden we de middag vrij. We haalden Siets dan even op (die tot die tijd hard aan het werk was) en gingen lekker even ergens luchen om vervolgens rond te touren of nog een paar uurtjes boven water op het strand door te brengen om onze melkflessen een beetje bij te kleuren. Het einde van de middag trokken we weer richting Sunshine appartments om daar te genieten van de kookkunsten van één van de buurtjes van Siets en Peter, of van die van de maestro Peter himself. Dat hadden ze daar leuk voor elkaar. Elke dag kookte iemand anders voor de groep. Om hier niet voor onder te doen hebben Anneke en ik voor de laatste avond vlees ingeslagen om lekker te barbeknoeien met de hele groep! Jullie horen het al, qua eten was het deze week elke avond feest!

Ondanks dat het gezellig was om met een grote groep te eten, genoten we toch het meest toen we gezellig met Siets en Peter uit eten zijn geweest. Vooral een etentje op het strand was uniek. Stel je voor: mooie wit gedekte tafels met witte stoelen en fakkels romantisch en heerlijk zwoel in het witte zand op het strand, met op de achtergrond een zanger met een keyboard die voor ons allemaal een verzoeknummertje zong! Tja, dit was toch wel heel bijzonder en leuk om met zijn viertjes gedeeld te hebben!

Naast lekker luieren op het strand hebben we ons ook nog een middagje vermaakt in de ruwe golven aan de Noord-kant van het eiland. Lekker op een bodyboard 2 meter in te lucht getild worden om vervolgens in een wasmachine van zand en zeewater te verdwijnen. Ik stond vrolijk op in de golven zonder dat ik doorhad dat mijn halve bikini was weggespoeld….oeps…snel ff checken en de boel weer op zijn plaats brengen…Nu snap ik waarom Siets deze golven niet meer in wil J. Even later liep ik tandenknarsend het water in met allemaal zand in mijn mond en heb ik nog drie dagen lang zand uit mijn oren en neus moeten spoelen J.

Ons laatste ochtendje hebben we leren surfen van Darwin, een zwager van één van de Sunshiners. Na een paar keer wiebelig op de plank te hebben gestaan. Surften we er daarna vrolijk op los. Uiteindelijk was ik bijna in Venezuela beland en ben toen toch met moeite omgekeerd. Tjonge….tegen de wind in surfen is toch iets lastiger dan met de wind mee (en dat met een ienieminie-zeil)!

Tja en toen zat onze vakantie er al weer op…. L Helaas moesten we ons weer klaar gaan maken om naar ons koude kikkerlandje af te reizen…. We hebben deze week, vooral dankzij de gastvrijheid en hartelijkheid van Siets en Peter (maar ook van de rest van de Sunshiners), enorm genoten. Ik vond het erg leuk om sinds lange tijd weer (ongeveer 5 jaar) een weekje samen onder één dak met mijn lieve zusje te wonen (en dat zonder te kibbelen, pap en mam)!

Sietsie en Peter, enorm bedankt voor de ontzettend leuke week! We voelden ons meteen thuis en vonden het ontzettend gezellig dat we een stukje van jullie leven op Aruba mee mochten genieten! We hadden ons geen betere gastvrouw en gastheer kunnen wensen! Voor de familie die nog bij het duo op bezoek gaan….Jullie zijn daar in de allerbeste en allerliefste handen!

Dikke kus,

Frank en Anneke