Het is nu donderdagochtend, 1 januari 2009, 10.50 uur locale tijd. Terwijl Peter een herhaling kijkt van de oudejaarsconference van Youp van ’t Hek, zal ik een poging doen om onze trouwe lezers weer eens bij te praten…

Laten we beginnen bij 14 december, dit is de dag dat we Sunshine hebben verlaten. Ons nieuwe huisje werd eerst voorzien van een nieuw laagje verf, daarom hebben we een weekje in een tijdelijk huisje gezeten. Ook prima, maar waren toch erg blij dat we een week later naar ons eigen huisje konden. Al onze spulletjes weer uitgepakt, dan blijkt toch dat je binnen 3 maanden al weer een hoop verzameld hebt. ’s Avonds kwamen Nancy & Remco (sunshiners) nog even langs, leuk om hun onze crib te laten zien… De rest van de sunshiners is natuurlijk ook van harte welkom, hebben daar 3 maanden met veel plezier gewoond en zullen de sunshiners stiekem wel een beetje missen. Gelukkig is dit een klein eiland... Dit is gewoon een heel leuk huisje, ruime woonkamer, 2 slaapkamers & een leuke porche met hangmat. Dus genoeg ruimte voor logées! Foto’s van onze nieuwe paleisje zullen we toevoegen aan deze update.

Zijn maandag verhuisd naar ons huisje voor de komende 7 maanden, Roel (klasgenoot Peter & shopgenoot Sietske) is dinsdagavond nog gezellig op de koffie geweest, daarna konden we weer inpakken. Eén koffer vol met kleertjes, duikbrillen, etc. stond klaar om de volgende ochtend met ons mee te gaan naar Bonaire.

24 dec 2008 -> Zijn ’s ochtend langs Sunshine gereden om Rem op te halen. Op Reina Beatrix Airport nog een kopje koffie gedronken. Rem ging toen met ons jeepje naar zijn huis, dan hoefde onze auto niet nachten lang op het airport te staan. Om 9 uur hebben we onze koffers ingecheckt, daarna door de douane, even broodje eten en om 11 uur vlogen we in een vliegtuigje van Tiara Air naar Bonaire… Was erg warm in het vliegtuigje en we voelden ons allebei niet echt lekker. Met de landing ging het dan ook verkeerd. Stewardes kwam niet en geen kotszakjes te bekennen. Peter; “ik moet binnen nu & 5 seconden overgeven. Jou of mijn tas?” Aangezien Peter zijn tas vol zat met belangrijke papieren, paspoorten, etc. gooide ik mijn tas over de kop. Net op tijd! Laten we zo zeggen, Peter kotservaring rijker, Sietske tasje armer. Die hebben we maar in het vliegtuig laten staan…. Goed excuus om weer een nieuwe tas te kopen

Bij aankomst op Flamingo Airport werden we netjes opgewacht door Simon de taxichauffeur. Hij bracht ons naar ons naar CocoPalmGarden, waar wij voor 4 nachten een studio hebben gehuurd. Een witte Toyota Hilux stond al voor ons klaar, ons bakkie voor op Bonaire. Een schakelbak, Peter blij eindelijk weer echt autorijden en niet saai in een automaat zoals alle auto’s hier op Aruba. Die middag zijn we bij de duikschool langsgereden om papieren te tekenen en onderwatercamera te regelen. Daarna boodschappen gedaan, gesnorkeld, langs de zoutpannen en de slavenhuisjes gereden. Erg helder water, je kan zo diep kijken en bij de zoutpannen nog flamingo’s gezien. ’s Avonds lekker rustig aangedaan.

Donderdag (1^e kerstdag) hele dag rondgereden en veel leuke spots van Bonaire gezien. Wilden ook naar Washington Slagbaai National Parc, maar dat was door regenval van de afgelopen dagen gesloten. We hoopten dat we hier zondagochtend nog terecht zouden kunnen, zonde om Bonaire te verlaten zonder dit park gezien te hebben. Veel restaurantjes zaten al vol en waar we gereserveerd hadden scheen niet erg goed te zijn. Kwamen namelijk Rick & zijn vriendin Kim tegen. Rick heeft samen met Peter modules gelopen op CHN. Hij is net klaar met de opleiding en ze zijn samen een restaurantje begonnen op Bonaire. Zij waren met de kerst al vol, maar hebben afgesproken om zaterdag bij hun te komen eten. Ons kerstdiner werd dus een beetje verschoven en Peter heeft heerlijk zelf voor ons gekookt.

Vrijdag (2^e kerstdag), ook totaal geen kerstgevoel, maar wel een hele leuke dag. Zijn vroeg opgestaan om onze duikequipment & onderwatercamera op te halen bij de duikschool 'Dive friends'. Bij een andere spot een checkin duik gemaakt bij Yellow Submarine, een van de divesites van Dive friends. Ze checken dan of het lood ok is en je drijfvermogen dus goed is. Dit vinden ze op Bonaire erg belangrijk. Ze zijn trots op hun onderwaterwereld en doen er alles aan om dit zo goed mogelijk in stand te houden. Zo heb je bijvoorbeeld geen watersport (jetski’s etc) en moet je een tag kopen voordat je het water mag betreden. De eerste duik was dan ook echt fantastisch. Voor het eerst met zijn tweetjes, zonder divemaster, maar alles ging super goed! Peter is een goede buddy en doordat er zoveel moois te zien is, voelde ik me al snel comfortabel. Helaas begaf de camera het al na 5 foto’s. En net op dat moment kwamen wij het mooiste tegen wat we tot toen toe hebben gezien… In de verte kwam ineens een white spotted eagle-ray aanzwemmen. Een soort rog van 1,5m in doorsnede. Echt heel bijzonder!

’s Middags eerst geluncht en even gerelaxed voordat we onze tweede duik wilden maken. In de planning lag om te gaan duiken bij de dive site “1000 steps”. Hier moet je eerst met een trap naar beneden voordat je het strand kan betreden. Het trapje is niet superlang, maar als je er met je duikspullen op je rug weer naar boven moet klimmen, voelt het voor duikers wel als 1000 treden, vandaar 1000 steps. Helaas zijn we daar die middag niet het water in gegaan. Toen Peter de fles op mijn rug wilde zetten, knapte het O-ringetje en was er een boel lawaai. Lucht ontsnapt dan uit de fles. Wij terug naar de duikschool voor een nieuwe fles. Poging 2 zijn toen naar een andere divespot, dichterbij gegaan omdat het al wat later in de middag was. We waren helemaal klaar om daar het water in te gaan. Flessen op onze rug etc, toen het ringetje opnieuw knapte. Echt een kabaal op mijn rug, schrok me rot. Gelukkig gebeurde dit boven water en niet als we op 60Ft diepte zaten. Wij weer terug naar de duikschool, daar hebben we ook de regulator maar omgewisseld. Hopen dat morgen alles goed werkt. ’S Avonds heeft Peter lekker gekookt en zijn we vroeg gaan slapen… Duiken is best vermoeiend, je bent zo een hele dag bezig.

Zaterdagochtend weer rond half 8 uit, onze tocht ging weer naar “1000 steps”. Dit keer ging alles goed en hebben we weer een hele mooie duik gemaakt. Hebben een schildpadje gezien, hier hoopten we zo op en het was echt heel bijzonder om te zien. We zullen en wat foto’s en filmpjes op onze site zetten. De onderwaterfoto’s zijn best goed gelukt. We kunnen jullie vertellen dat “1000 steps” echt voelden als 1000 treden. De dag erna had ik flinke spierpijn in mijn bovenbenen en kont! Na de duik eerst boodschappen gedaan, geluncht en de “donkey sanctuary” bezocht. Dit is een opvangcentrum voor ezels. Hier lopen zo’n 400 ezels rond. Wat een schatjes, had er zo één mee willen nemen naar Aruba! Er waren daar ook nog Iguana’s en schildpadden. Verder zijn we nog langs la Portugesa geweest, een fruitwinkeltje waar Jordano die we vanuit Nederland kennen heeft gewerkt. We hebben daar een lekkere watermeloen gehaald en de groetjes van hem gedaan.

Daarna hebben we onze duikspullen weer opgehaald bij onze studio en zijn naar de volgende duikspot gereden genaamd “Andrea I”. Hier schijn je vaak schildpadjes te zien. Gelukkig hadden wij ons schildpadje al gezien bij 1000 steps, want zijn hier geen schildpadje tegen gekomen… Wel één of andere grote ballonvis, die zich kan opblazen. Ook erg leuk om te zien en het was weer een mooie duik. ’S Avonds zijn we gaan eten bij 'Yachtclub restaurant' van Rick & Kim. Echt superheerlijk gegeten en een hele gezellige avond gehad. Zij is een erg goede gastvrouw en Rick een fantastische kok. Daarna zijn we nog even wat gaan drinken in de plaatselijke kroeg. Beetje vage types daar, ze zijn daar een beetje blijven hangen in de hippie tijd. Peet en ik zijn toch wel blij dat wij op Aruba wonen. Daar is gewoon meer te beleven, er is altijd wel wat te doen! Rick & Kim heel veel succes met jullie restaurant. En mensen die nog naar Bonaire gaan, we raden jullie aan om daar te gaan dineren. Heerlijk eten en een super goede service!

Zondag hebben we een klein beetje uitgeslapen en hebben toen eerst de cd met onze foto’s opgehaald. Ondanks dat de eerste camera ons de eeste duikdag in de steek liet door defecte batterijen hebben we toch een zeer goede ervaring met CapurePhoto Bonaire. Frederique heeft ons daar uitstekend geholpen en mits er iemand die kant op gaat om te duiken zouden we het zeker aanraden om daar een camera te huren. Hebben on site nog even een paar foto´s bekeken en erg leuk om dat straks aan het thuisfront te kunnen laten zien. Daarna zijn we doorgereden naar Washington Slagbaai National Parc. Gelukkig was dit vandaag open. Het is een stuk groener dan het National Parc Arikok op Aruba. Tijdens de 34 kilometer over hobbelige weggetjes diverse keren uitgestapt om mooie kiekjes te maken. Zeker de moeite waard om te zien! Nadat we onze spullen weer hadden ingepakt, hebben we nog gebarbecued bij Yachtclub. Om 18.30 zijn we naar het vliegveld gereden. Daar kwamen we erachter dat ons vluchtnummer en ook de tijd was veranderd. Vlogen nu een uur later. Uiteindelijk had dit vliegtuig ook nog vertraging en hebben we zo’n 4 uur gewacht op een vliegveld, met één winkeltje dat ook nog eens gesloten was. Rond half 12 landen we weer op Aruba. Waren het laatste vliegtuig van die avond. De douanebeambte zat al youtube te kijken en moest eerst zijn blouse dichtknopen en das rechtdoen. Wij waren al lang blij dat we zo door konden lopen. Ze willen nog wel eens moeilijk doen en dan moet je al je papieren laten zien voordat je het land in mag. Remco stond ons al weer netjes op te wachten. Super bedankt daarvoor Rem! We hebben hem eerst afgezet bij Sunshine en zijn toen doorgereden naar ons eigen huisje. Nog snel even de foto’s op de laptop bekeken en daarna snel op bedje! Peter moest maandag gewoon weer om 8uur aan het werk.

We zijn erg blij dat we ons duikbrevet al vrij vroeg tijdens ons Aruba avontuur hebben gehaald. Nu hebben we de mogelijkheid om met zijn tweetjes zo het water in te lopen en te genieten van de mooie onderwaterwereld!

Gister was het dan zo ver, de laatste dag van het jaar 2008. Tijd vliegt hier echt en door de tropische temperaturen voelt het allemaal een beetje onwerkelijk. Om 8 uur had ik Peter naar het werk gebracht, daarna meteen doorgereden om lekkere dingetjes te halen voor oudejaarsavond. Ik moest en zou oliebollen hebben om toch een beetje een oud & nieuw gevoel te hebben. Heb daarvoor 2 uur in de rij gestaan!!

Gelukkig smaken ze prima! Peter was om 14.00 uur vrij en hebben toen eerst nog even met ons thuisfront geskyped. Toch gek, hun in de dikke trui & foto’s van schaatsen, wij in zwemkleding, klaar om een oudejaarsduik te nemen. ’s middags nog even met Rem & Nance op het strand gelegen. ’s Avonds hebben we de BBQ met hun aangestoken. Om 23.00 uur zijn we naar de watertoren gegaan, champagne mee! Op deze berg heb je een mooi uitzicht over de hele stad. Hier waren ook veel mensen van Sunshine & studiegenootjes van Peter. Leuk om zo met elkaar het nieuwe jaar in te luiden… Rond een uurtje of 1 ging iedereen naar de stad. Peter en ik hadden daar geen puf meer voor, waren allebei niet helemaal fit en zijn lekker ons bedje ingedoken.

Vandaag 1 januari 2009, hebben eerst een beetje uitgeslapen en doen het lekker rustig aan. Straks wagen gaan we ons vast nog even wagen aan een Nieuwjaarsduik. Helaas zonder Unoxmuts, haha!

Wij hopen dat jullie allemaal een hele goede jaarwisseling hebben gehad? En dat 2009 een heel goed, gezond & spetterend jaar mag zijn! Wij vinden het super leuk om ook in 2009 jullie reacties en belevenissen te lezen. Dus vooral blijven schrijven! Op skype zijn wij trouwens te vinden op Peter.bos3….

Nog 10 nachtjes slapen en dan krijgen we onze eerst visite van 2009. Hebben we erg veel zin in. Pap & mam Doespers bijten het spits af, zij zullen op 11 januari aankomen op Reina Beatrix Airport. Pap & mam Bos + van Staalduinen komen op 7 februari. De eerste 2 maanden van 2009 zullen vast voorbij vliegen!

Tot de volgende update, ayo!

Peter & Sietske